วันอาทิตย์ที่ 31 มกราคม 2564 กับวันที่รู้สึกมีแรงผลักดัน

   รู้สึกดีใจอยู่ลึกๆครับ ว่าวันพรุ่งนี้โรงเรียนสามารถเปิดการเรียนการสอนได้ปกติและเหมือนเดิม ผมปรึกษากับหลวงพ่อท่าน และบอกกับท่านว่าพรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางในช่วงเช้ามืด เพราะระยะทางจากวัดเสนาณรงค์ ไปถึงโรงเรียนวัดอ่าวใหญ่ ระยะทางก็ไกลเอาเรื่องเลยครับ 55555+ เพราะวัดเสนาณรงค์อยู่ อ.เขาสมิง ติดกับแดนของ อ.ขลุง จันทบุรี ส่วนโรงเรียนแรกของเช้าวันจันทร์ อยู่เกือบๆสุดเส้นทางที่จะไป อ.เกาะกรูด

   วันจันทร์ โรงเรียนวัดอ่าวใหญ่ เย็นกลับมานอนที่ป้อมเทพประทาน

   วันอังคารเช้า โรงเรียนวัดหนองคันทรง บ่ายโรงเรียนวัดวิเวกวราราม คืนนี้นอนที่นี่ครับ

   วันพุธโรงเรียนวัดคิรีวิหาร เย็นกลับมานอนที่โรงเรียนวัดวิเวกวราราม

   วันพฤหัสเช้า โรงเรียนวัดหนองเสม็ด  บ่ายโรงเรียนวัดวิเวกวราราม เย็นนี้ไปนอนที่โรงเรียนบ้านตามาง

   วันศุกร์ โรงเรียนบ้านตามาง ช่วงเย็นของทุกๆวันศุกร์ เดินทางกลับวัดเสนาณรงค์ เผื่อหลวงพ่อท่านมีอะไรจะเรียกใช้นะครับ

วันเสาร์เช้าซักผ้า แล้วตาก บ่ายเก็บผ้า

วันอาทิตย์ เดรียมตัวเดินทาง บ่ายๆถึงป้อมเทพประทาน พักที่นี่ครับ รอเช้าวันจันทร์ การเดินทางของผมวนเป็นลูปอย่างนี้ครับ 

   คิดอยู่เหมือนกันนะครับ รอบนี้ผมจะลองนับหลักกิโลเมตรดูว่าแต่ละวันใน 1 อาทิตย์ ผมเดินทางทั้งหมดกี่กิโล...55555+ เดี๋ยวเรามาลองลุ้นกันนะครับ

เรียนรู้วิธีการลดวัย

    จริงๆแล้วก็น่าจะดีนะครับที่ได้หยุดหลายๆวันโดยที่ไม่ได้เดินทางสอนเด็กๆ แต่ก็อีกนั่นแหละครับ เพราะถึงเวลาที่โรงเรียนเปิดทำการสอน ผมก็ต้องทำการเรียนรู้ก่อนที่จะไปสอนพวกเขาเหล่านั้น และพยายามหาเทคนิค และการสื่อสารง่ายๆและสนุกให้เกิดการตื่นตัวในการเรียนรู้กับเด็กๆในแต่ละช่วงชั้น ซึ่งก็ไม่ใช้เรื่องง่ายนักครับ

     สิ่งแรกที่ผมต้องทำให้ได้ก็คือ ลดวัยตัวเองให้เท่าพวกเค้า 55555+ จริงๆนะครับ เพราะอะไรนะหรือครับ

ถ้าเขาและเรามีวัยที่เท่ากันแล้ว เรื่องการสื่อสารต่างๆก็จะง่ายขึ้นนะครับ ลองเอาวิธีผมไปใช้นะครับ